Geschiedenis
Een korte geschiedenis van de Pot-au-Lait
De Pot au Lait, gelegen in het hart van de Burning City, is een must geworden voor een eclectisch publiek van zowel studenten als volwassenen.
Een typische ontmoetingsplaats in Luik.
Het café en het decor zijn in de loop der jaren veranderd: trendy, marginaal, militant, Baba, kunstenaar, jong, oud, de fauna verwelkomd zal deze bar open vinden van ochtend tot ochtend, met zijn honderdvijftig decoraties, drankjes en muzikale thema's.
Le Pot-au-Lait ligt op nummer 9 rue Soeurs de Hasque, een autovrije straat in het centrum van Luik. Nummer 9 is een prachtig huis uit het einde van de 19e eeuw dat onderdak biedt aan een aantal culturele en sociale verenigingen.
Dit gebouw werd opgetrokken op de plaats van een voormalig klooster dat vanaf het einde van de 15e eeuw onderdak bood aan nonnen uit een ander klooster in de stad Hasselt. Hasselt wordt in Luik vaak Haske genoemd, dus gaven de zusters van Haske hun naam aan de straat.
Waarom Pot au Lait?
Waarom "Pot au Lait", vraag je je misschien af? Nou, mijn kind, het verhaal gaat terug naar de Middeleeuwen, naar Parijs (ja!).
In een van zijn beroemde gedichten, bekend als "les testaments", liet François Villon (1430-1484) een etablissement dat hij "Le Trou Perrette" noemde na aan een bijzonder bekrompen en moralistische abt.
De naam "Trou Perrette" komt van een café dat al in 1150 in Parijs bestond, genaamd "Le Trou de Perrette" (heb je uitleg nodig?).
De troep Perette
In de jaren 1960 besloot een groep studenten van de universiteit van Luik een bistro te openen in de kelder van een van de oudste straten van Luik: de rue St Remy.
Deze jonge mensen waren erg beschaafd, dus besloten ze hun bistro "Le Trou Perrette" te noemen. Na een paar jaar en vele vaten bier sloot de bistro zijn deuren.
Begin jaren 70, kort na mei 68, opende de Algemene Studentenunie van de Universiteit van Luik een zeer 'geëngageerde' bistro in de kelders van een huis aan de Place Emile Dupond, niet ver van de Rue St Rémy.
Ter herinnering aan zijn voorganger noemden ze het "Le Trou Perrette".
Een nieuw soort ontmoetingsplaats
Het huis aan de Place Emile Dupont werd in 1973 gesloten, maar een groep studenten kwam samen om een nieuw soort plek in Luik te creëren.
Deze locatie maakte het mogelijk om films, concerten, debatten, themadagen, enz. te organiseren, terwijl het onafhankelijk bleef van de gevestigde orde.
Deze plek werd in 1975 geopend in een deel van het pand op nummer 9 rue Soeurs de Hasque en heette, raad eens... "Le Trou Perrette". Le Trou Perrette".
Jarenlang was het een Mekka voor Luik: er werden honderden activiteiten georganiseerd en memorabele concerten gegeven: Renaud, Higelin, Dr Feelgood, Chet Baker...
Het succes
In 1979 was het zo'n succes geworden dat het nodig was om nog een bar te openen naast Trou Perrette.
We moesten er een naam voor vinden en het resultaat van onze brainstorm was 'Pot-au-Lait', een verwijzing naar een fabel van een andere Franse dichter, Jean de La Fontaine (1621-1695). Een van zijn fabels is getiteld "Het melkmeisje en de melkkan".
In 1981 sloot Le Trou Perrette zijn deuren.
En daarom, mevrouw, heet de Pot-au-Lait de Pot-au-Lait.